Sedymenty węglanowe
Bogactwem morskich sedymentów węglanowych charakteryzuje się trias środkowy. W okolicy Ostrzeszowa osiągają one grubość 300 m, na pozostałych obszarach są cieńsze, a najsłabiej są rozwinięte w okolicy Ełku i Ostrowi Mazowieckiej. Największe zainteresowanie wzbudzają osady wapienia muszlowego obszaru śląsko-krakowskiego. Wykształcenie tych skał jest zmienne po rozciągłości. Można wyróżnić centralną strefę dolomitową oraz okalającą ją strefę wapienną, która jest najlepiej rozwinięta na Śląsku Opolskim. Najstarszy poziom wapienia muszlowego na tym obszarze stanowią warstwy gogolińskie zbudowane z wapieni poprzedzielanych zlepieńcami śródformacyjnymi i wapieniami falistymi oraz wkładkami wapieni marglistych. W spągowej części zawierają odmiany wapieni wyróżniające się zawartością ponad 90% CaCO3, które są wykorzystywane przez opolski przemysł wapienniczy oraz jako topnik wielkopiecowy. Wyżej występują warstwy gorażdżańskie o miąższości kilkunastu metrów. Na Śląsku Opolskim należą do nich wapienie, w których zawartość CaCO3 wynosi nawet do 99% wag. Z tego powodu są cenionymi surowcami przemysłu wapienniczego, hutniczego i cukrowniczego, a najzasobniejsze w CaCO3 ich odmiany są wykorzystywane do produkcji karbidu.