Zamieć na Mansalu
Wiosną 1972 roku przed południowo-zachodnią flanką Manaslu zjawiła się wyprawa austriacka (a ściślej mówiąc — tyrolska) pod kierownictwem młodego lecz rzutkiego alpinisty i organizatora z Innsbrucka — Wolfganga Nairza. Przywiódł on ze sobą doborowy zespół 8 alpinistów, z których wszyscy, z wyjątkiem lekarza wyprawy, byli przewodnikami alpejskimi. Kierownikiem sportowym wyprawy był sławny Tyrolczyk obywatel włoski) — Reinhold Messner. Pozostali członkowie wyprawy to: Franz Jager, Andi Schlick. Hansjórg Hochfilzer, Horst Fankhauser, Hans Hofer, Josef Knoll oraz dr Oswald Olz. Wyprawie towarzyszyło 11 Szerpów kierowanych przez sirdara Urkiena. Południowo-zachodnią flanka Manaslu, opadająca w stronę lodowca Thulagi, ma budowę skomplikowaną i trudno w całości nazywać ją ścianą. Charakter ścianowy ma tylko jej górna część ok. 1,5 km wysoka. Poniżej niej rozciąga się 6-kilometrowej długości firnowa kotlina, nazwana przez Tyrolczyków Doliną Motyli. Owady te napotkano tam rzeczywiście. Obrywa się ona wielką kaskadą seraków spływającą stromo ku lodowcowi Thulagi. Lodospad jest nie do przejścia, obrywy lodowe sięgają tu rozmiarów kataklizmu. Jedyną możliwość dostania się do Doliny Motyli daje 600-metrowa pionowa ściana skalna na prawo od lodospadu. Baza wyprawy stanęła 23 marca na lodowcu Thulagi. Pewnie czujący się w skale Tyrolczycy bez wahania zaatakowali trudną ścianę. Przez ostatni tydzień marca trwała uporczywa walka z gładziznami i przewieszkami z litego granitu.